top of page

Zanim kupisz ptasiora...

  • Zdjęcie autora: Pentesila
    Pentesila
  • 21 lut 2018
  • 9 minut(y) czytania

Już w poprzednim poście „O zeberkach słów kilka...” częściowo rozpoczęłam ten wątek, a więc przyszedł czas na jego rozwinięcie. Opieka nad każdym zwierzęciem jest wielką odpowiedzialnością. W tym poście w szczególności skupię się na konkretnej gromadzie pupili. Jeśli zastanawiasz się, czy przygarnąć pierzastego kompana, czy też planujesz go kupić, koniecznie odpowiedz sobie na szereg pytań i przemyśl kilka aspektów.


Wiedza aż tak nie boli


Mówi się, że wiedza nie boli. Cóż, osobiście zgadzam się z tym w połowie :) Musisz jednak uświadomić sobie pewną sprawę. Ptak różni się od kota, psa, królika czy rybki. Ma również inne potrzeby i wymagania. Jeśli zamierzasz przygarnąć jednego z nich, musisz dowiedzieć się o nim więcej, by móc stworzyć dla niego dogodne warunki (a zakładam, że nie muszę już pisać o tym ;-) - przecież każdy pragnie, by jego podopieczny był szczęśliwy).


Załóżmy, że spotykasz pewną osobę, nieważne gdzie, i zakochujesz się w niej od pierwszego wejrzenia. Zagadujesz i rozmawiacie przez długie godziny. Ale po co? Właśnie po to, by się lepiej poznać :) Tak samo jest ze zwierzętami. Skoro zamierzasz przyjąć jednego do swojego domu, to musi oznaczać, że w pewnym sensie zauroczył Cię. Czy wobec tego nie chciałbyś poznać go bliżej, by czuł się z Tobą szczęśliwy? Zakładam, że odpowiedź jest twierdząca. Warto zatem dowiedzieć się nie tylko co jedzą, jakiej klatki potrzebuje dana papużka, ale także podstawowych informacji na temat konkretnego gatunku. Zachęcam Cię również, by poznać także Aves (Ptaki) same w sobie. Poznanie ich anatomii i fizjologii z całą pewnością nie będzie czasem straconym. W końcu zarówno zeberka, jaki i papużka falista, gołąb diamentowy, mewka japońska, nimfa czy ara należą do tej samej gromady zwierząt. Co więcej, pomoże Ci to zrozumieć pewne zachowania przyszłego pupila, uzależnione od budowy i zasady działania jego organizmu.


Zastanów się


Przemyśl dokładnie, czy będziesz w stanie znaleźć wystarczającą ilość czasu dla nowego towarzysza? Dlaczego go pragniesz - bo jest to modne, chcesz oswoić i nauczyć mówić? Czy po pewnym czasie po prostu Ci się nie znudzi? Czy jesteś gotowy zajmować się nią przez następne, powiedzmy 15 lat (bo małe papużki mogą tak długo żyć, a większe znacznie dłużej - 50-90 lat)? Czy jesteś gotowy na wyrzeczenie, które niesie za sobą przygarnięcie ptaszka, np. potrzeba zostania w domu zamiast wybranie się na wycieczkę, jeśli nie będzie miał się kto nim opiekować? Czy nie porzucisz go, gdy zachoruje, narozrabia, będzie zbyt głośno lub będziesz chciał sprawić sobie nowego zwierza? Pamiętaj, to żywe stworzenie! Taka decyzja musi być podjęta racjonalnie, nie pod wpływem chwili czy nagłych emocji, w pełni świadomie.


Aaaaapsik!


Jak każdy wie, pióra są swoistymi alergenami. Warto więc, jeszcze przed zakupem ptaszka, dowiedzieć się, czy Ty sam oraz inni domownicy nie jesteście uczuleni. Jeśli tego nie wiecie lub macie jakiekolwiek wątpliwości, nie wahajcie zrobić testy. Oszczędzicie tym samym sobie, jaki i zwierzakowi niepotrzebnego stresu z rozstania, wielokrotnego transportu czy pytaniem, co zrobić z tym fantem.


Zaburzenia harmonii


Ptaki lubią rytm i rutynę. Z tego też powodu wszelkie zmiany w Twoim życiu będą silnie oddziaływać na małego pupila. Nowy związek, dzieci, częste wyjazdy służbowe - dla niego również będą to bardzo stresujące wydarzenia. Oczywiście wszystko zależy od charakteru papużki. W literaturze podaje się także przypadki, gdzie zwykłe przemeblowanie pokoju czy nowa zabawka w klatce stanowią dla bardziej wrażliwych źródło problemu. Zmiany w Twoim życiu mogą wpływać negatywnie na ptasze, również z dość oczywistych powodów - najzwyczajniej w świecie będziesz poświęcać im mniej czasu i swojej uwagi, zwłaszcza na początku takowych zmian.


Czas, czas...


Skoro już przy tym jesteśmy... Już pewnie się zorientowałeś, że nowy pupil będzie wymagał od Ciebie przeredagowania harmonogramu dnia, by znaleźć dla niego czas. Jest to szczególnie ważne, jeśli decydujemy się zakupić tylko jednego ptaszka. Wówczas musimy spędzać z nim jak najwięcej wolnych chwil, choćby dlatego, by nie czuł się samotny. Musisz wiedzieć, że niektóre papużki mogą odczuwać tak przytłaczającą alienację, że ostatecznie tracą życie. Niezbędne minimum to 5-6 godzin Twojej uwagi, podczas której możesz łagodnie z nią rozmawiać, przyzwyczajając ją do swojej obecności. Jeśli nie jesteś w stanie zapewnić jej tyle zainteresowania, najlepiej kupić jej towarzysza zabaw, z którym mogą rozwijać zachowania społeczne. Większość ptaków to gatunki stadne, dlatego trzymanie ich w odosobnieniu może się dla nich bardzo źle skończyć!


Oprócz tego należy też wziąć pod uwagę czas potrzebny na wymianę pokarmu, wody czyszczenie klatek oraz ich dezynfekcję (minimum raz na miesiąc). Również wymyślanie unowocześnień do klatki i nowych zabawek pochłania nieco czasu, mimo że spędzonych w dość rozrywkowy sposób :)


... i przestrzeń


Tak jak w fizyce, tak i w codziennym życiu czas łączy się z przestrzenią. Ptaki, szczególnie większe jak papużki faliste, nimfy, ary, lecz także mniejsze zeberki, potrzebują dużo miejsca. Nie ogranicza się to tylko do odpowiednio dużej klatki, lecz także pokoju, który go pomieści. Im więcej wolnego otoczenia, tym lepiej. Skrzydlaci przyjaciele będą mogli dobrze rozprostować skrzydła. Jeśli nie jesteś w stanie zapewnić odpowiednio dużej klatki, należy pozwalać wylatać się papużce po pokoju (domu), chociaż 2 godziny dziennie.


Pamiętaj, że przed przygarnięciem ptaków należy kupić klatkę wraz z wyposażeniem i wcześniej ją przygotować! Na początku będziesz potrzebować poidełka, karmniczków, żerdek, basenika. Zabawki lepiej dodać po kilku tygodniach aklimatyzacji papużki, gdy będzie mniej zestresowana.


Wyjeżdżając nawet z niewielką papugą, musimy zabrać ze sobą dużą klatkę (również wyściółkę na dno), mnóstwo jedzenia, smakołyków i zabawek. To trochę tak jak z małymi dziećmi :) W domu jest tak samo. Musisz naleźć miejsce nie tylko na mieszkanko dla pupili, lecz również na pokarm i rzeczy dla nich.


Poranne trąbienie i wszechogarniający chaos


Tak jak dzieci, ptaki są głośne. Przekonać się o tym możesz w szczególności w letnie poranki, kiedy już nawet około godziny 4 nad ranem, papużki mogą Cię budzić. Niektóre gatunki bywają naprawdę hałaśliwe w porannych godzinach (np. zeberki). Czy będziesz w stanie to wytrzymać i za entym razem nie wpadniesz w gniew? Jeśli lubisz ciszę, to prawdopodobnie papużka nie jest dla Ciebie. Jest jeszcze sprawa porządku. Ptasiory są, delikatnie rzecz ujmując, flejtuchami. Czy wszechobecne łupinki ziaren nie wykończą Cię psychicznie? Czy kupki pozostawione na półkach, szafkach, firankach nie wywołają u Ciebie białej gorączki? Cóż, jeśli lubisz sprzątać, podejrzewam, że nie będzie z tym problemu, jeśli nie - to chyba najwyższy czas zaprzyjaźnić się bliżej z odkurzaczem :)


Społeczność


Jak pisałam trzy akapity wcześniej, ptaki trzymane przez nas w domu, to gatunki stadne. Trzymanie ich pojedynczo, nie kończy się dla nich zbyt szczęśliwie. To jak zabrać największego imprezowicza, jakiego znacie, na samotną wyprawę na kraniec świata. Pozwól więc pupilowi nacieszyć się obecnością innego osobnika swojego gatunku, z którym mógłby nawiązywać relacje społeczne. Jeśli nie chcesz mieć problemów z młodymi, wówczas nic nie stoi na przeszkodzie, by kupić dwie samiczki lub dwóch samców. Teoretycznie można by zrekompensować brak drugiego pierzaka przez naszą interakcję z papużką, jednak wychodzę z założenia, że najlepszym rozwiązaniem jest po prostu od razu zakup co najmniej parki. Jeśli martwisz się, że to uniemożliwi Ci oswojenie zwierząt, to się mylisz. Wszak może okazać się to nieco trudniejsze, jednak jeśli któryś z ptaków odważy się i usiądzie Tobie na ręce, to drugi po jakimś czasie pewnie zrobi to samo, „papugując” drugą :) Pewnie nie byłbyś w stanie obyć się bez swoich przyjaciół i rodziny, więc dlaczego miałbyś krzywdzić pupila, nie pozwalając mu na zdobycie własnych kompanów?


Młode w gnieździe


Przed zakupem, należy także się zastanowić, czy chcemy mieć młode. Jeśli nie, to jak to wcześniej opisałam, można przygarnąć parkę tej samej płci. Jeśli jednak postanowiliśmy, że w naszym lokalu zamieszka samiec i samiczka, albo jeszcze większe stadko, wówczas narzuca się pytanie: czy mamy co zrobić z pisklakami? Niektóre gatunki ptaków potrafią gniazdować 3-4 razy w roku i wyprowadzić 4 młode z lęgu. Musisz zatem mieć plan awaryjny, zawierający postępowanie w przypadku przybycia małych nielotów. Czy masz je komu oddać lub odsprzedać? Czy masz wystarczającą ilość miejsca, aby ewentualnie je zatrzymać?


Należy także pamiętać, że podczas odchowu młodych, ptakom należy podawać kilka razy dziennie świeże jajka. Czy jesteś w stanie im to zapewnić?


Własny lekarz


Tak jak ludzie, zwierzęta też mają swoich doktorów – weterynarzy. I to nie zwykłego, tylko specjalisty od ptaków. Papużki często ukrywają objawy choroby tak długo jak się tylko da (życie w dżungli, na równinach jest niebezpieczne i pełne drapieżników czyhających na ich życie). Dlatego potrzebna jest osoba, która zna ich fizjologię i anatomię. W pierwszym akapicie pisałam, jak ważne jest oczytanie się z danym gatunkiem i ogólnym działaniem organizmu Aves. Właśnie to może pomóc nam szybciej dostrzec objawy choroby i rychlejszą interwencję, a co za tym idzie – większą możliwość wyleczenia naszego podopiecznego. Przed kupnem warto więc zawczasu poszukać na Internecie najbliższej kliniki, która przyjmuje ptaszki - w tym egzotyczne.


Nie wiem, jak to wygląda w innych miastach, ale w Szczecinie warto zapoznać się z ofertą Vetmedic, gdzie przyjmuje między innymi dr Katarzyna Sulima zajmująca się zwierzętami egzotycznymi w tym ptakami.


Link do strony Vetmedic: http://www.vetmedic.szczecin.pl/


Różnorodna dieta


Papugi tak jak ludzie potrzebują zróżnicowanej diety, by mogły zachować siłę i zdrowie. Prawidłowo żywione, odwdzięczą Ci się wigorem, zdrowymi piórkami i radosnym śpiewem. Ptaki w naturze nie jedzą jedynie ziarna. Niezbędne są dla nich także warzywa, owoce, zielenina, sepia. Potrzebują zawsze świeżego i odżywczego pokarmu, nawet jeśli przygotowanie jego zajęłoby Tobie dużo czasu.


Let's play


Siedzisz cały dzień w swoim pokoju. Masz podane jedzenie i picie na tacy, nie musisz się niczym przejmować. Energia rozpiera Cię od środka. Znudzony, prawda? Tak samo myślą ptasze, gdy zostawiasz je na dłuższy czas same. Niezbędne jest więc zapewnienie im odpowiedniej rozrywki, czy to w formie kartonowej rolki po papierze, czy gałązek, które umilą wolny czas. Jest jeszcze jedna zaleta zaopatrzenia się w zabawki - papużki zajęte nowymi przedmiotami nie pomyślą o nabrojeniu :)


Straty wojenne


Ptaki są ciekawskimi stworzeniami. Siedząc w klatce gryzą wszystko, co wpadnie im pod dziób (u mnie kilka razy przegryzły gałązki robiące za żerdki), obskubują pręty i bałaganią, jak tylko mogą. Gdy wypuścimy je na „spacer” po pokoju, mogą wywołać więcej szkód. Uszkodzone rośliny, pluszaki, kupki spadające wszędzie, jak małe bomby. I w tym całym ferworze walki jesteś Ty. Czy dasz radę to opanować ze spokojem i naprawić całą sytuację?


Strefa wolnych lotów


Zanim pozwolimy naszym lotnikom wyruszyć na zwiedzanie pokoju, należy go w odpowiedni sposób przygotować, tj. zabezpieczyć firanki, lustra, trujące rośliny, niebezpieczne substancje i materiały jak teflon czy sól. Gdy damy już zielone światło ptaszkom, powinniśmy mieć je na oku. Czasem może się zdarzyć, że nawet najlepszy lotnik nie zdąży wykręcić lub uderzy o coś i spadnie na podłogę lub za mebel.


NIE przemocy


Nie każ, nie krzycz, nie bij.


Te trzy zasady powinny być oczywiste. Papużki nie znają naszego mieszkania ani nas samych. Dobrze kojarzą za to niebezpieczne tereny, gdzie wychowywali się ich przodkowie. Nie możesz zatem obwiniać ich za coś, co zrobiły nieumyślnie (nawet jeśli uczyniły coś z premedytacją, popsikaj je co najwyżej lekko wodą, ale nigdy nie podnoś na nie ręki i głosu). Ptaki wystraszą się Twojego agresywnego zachowania i nigdy Ci już nie zaufają. Czy warto psuć relacje z towarzyszem, który ma trwać przy Tobie przez 15 lat? Raczej nie.


Naucz się ich języka


Kiedy papużka wywraca miskę z wodą i karmą, niszczy wszystko, co znajdzie w zasięgu oka, krzyczy czy skubie piórka - nie złość się na nią. Po prostu próbuje Ci coś powiedzieć. Może to, że jest samotna, przygnębiona, coś ją boli, a może chce polatać, bo rozpiera ją energia. Naucz się jej mowy. Uwierz mi, po jakimś czasie będziesz umiał określić, co chce Ci przekazać. Ja potrafię określić czy moje ptasiory są głodne, chcą polatać, po prostu pośpiewać czy mnie powkurzać, rozpoznając to po ich śpiewie i zachowaniu. Ty też z czasem się tego nauczysz ;) Najważniejsze to chcieć :)


Indywidualiści


Każda żywa istota ma inny charakter. Tak jak ludzie, ptaki mogą popisać się pełną gamą zachowań i osobowości. Jedne mogą być spokojne, inne płochliwe, a jeszcze inne nadpobudliwe czy nawet agresywne. Gdy już zakupisz papugę, przyjrzyj jej się uważnie. Poobserwuj ją przez jakiś czas i spróbuj odgadnąć jej usposobienie. Warto to zrobić już przy wyborze zwierzaka w sklepie zoologicznym. Nic Cię nie kosztuje postanie chwilę przy wolierze i zabawa w „Powiedz mi, jaki jesteś” :)


Powinieneś też wiedzieć, że nowy pupil może mieć zupełnie inny temperament, niż Ci się z początku zdawało. Nie miej zbyt wygórowanych oczekiwań. Jeśli papużka nie będzie chciała się tak szybko oswoić, jak ptak Twojego kolegi, nie rób tego na siłę. Każde zwierzę jest inne - nie ma dwóch takich samych.


Są również głośne. W ten sposób komunikują się ze środowiskiem i innymi. Nie oczekuj więc, że będą wydawać dźwięki zaledwie przez 20 minut dziennie, bo tak nie będzie.

Ptaki również dziobią. Zanim to jednak zrobią, dają nam pewne poszlaki, które sugerują nam, żebyśmy się do nich nie zbliżali. Warto uszanować przestrzeń osobistą pierzastego przyjaciela.


Czasem zdarza się, że same wyrywają sobie pióra. Weterynarze rozkładają bezradnie ręce. Twierdzi się, że takie zachowanie wynika z problemów psychologicznych, takich jak nuda, poczucie osamotnienia, wahania hormonów, zmiany w trybie życia, zaniedbanie czy agresja ze strony innych ptaków.


Trochę empatii...


Papuga to też żywe i czujące stworzenie - zupełnie jak Ty. Może mieć gorszy dzień, wahania humorów, napady nudy czy paniki. Tak jak my popełnia błędy i bywa roztrzepana. Zatem więcej empatii i wyrozumiałości, mniej gniewu oraz złości :)


Rejestracja


Niektóre z ptaków podlegają rejestracji w Starostwie Powiatowym zgodnie z Ustawą o Ochronie Przyrody i załącznikiem CITES II.


Na stronie salamandra.org możesz zapoznać się z podstawowymi informacjami na temat rejestracji ptaków ---> http://www.salamandra.org.pl/prawocites/rejestracja.html

Natomiast na Polskiej Federacji Ornitologicznej możesz odnaleźć wykaz gatunków, które należy rejestrować w Starostwie Powiatowym ---> http://pfo.info.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=378&Itemid=150


Dla przykładu rejestrować należy:

Columbidae - Gołębiowate

Caloenas nicobarica (I) - Nikobarczyk

Claravis godefrida - Siniaczek paskowany

Columba livia - Gołąb skalny

Ducula mindorensis (I) - Muszkatela okularowa

Gallicolumba luzonica (II) - Wyspiarek zbroczony

Goura spp. (II) - Korońce

Leptotila wellsi - Gołębik grenadyjski

Streptopelia turtur - Turkawka

Psittaciformes - Papugowe


Rejestracji podlegają wszystkie gatunki Psittaciformes spp. (I/II) - Papugowe z wyjątkiem:

Agapornis roseicollis - nierozłączka czerwonoczelna,

Melopsittacus undulatus - papużka falista,

Nymphicus hollandicus - nimfa,

Psittacula krameri - aleksandretta obrożna

Estrildidae - Astryldy

Amandava formosa (II) - Bengalik oliwkowy

Lonchura fuscata - Ryżowiec czekoladowy

Lonchura oryzivora (II) - Ryżowiec siwy

Poephila cincta cincta (II) - Amadynka czarnogardła


Comments


SUBSCRIBE VIA EMAIL

© 2023 by Salt & Pepper. Proudly created with Wix.com

bottom of page